مقدمه ای بر اقتصاد روستایی
اقتصاد روستايی شامل تمام فعاليتهای اقتصاد کشاورزی و غير کشاورزی در مناطق روستايی است. در شرايط فعلي، کشاورزی مهمترين فعاليت اقتصادی در اغلب روستاهای ايران بوده و لازم است به عنوان محور برنامه های توسعه قرار گيرد. محوريت کشاورزی و روستا در برنامه های توسعه به اين معنی است که از بخشی نگری محض پرهيز شده و مناطق روستايی به عنوان مکانهای توليدی مورد توجه جدی قرار گيرد و همه بخشهای اقتصادی در راستای تحقق اهداف توسعه ملي، به صورت هماهنگ و مکمل عمل کنند. محدوديت زمين و عوامل توليد و نحوه بهره برداری از زمین از يک سو و افزايش جمعيت از طرف ديگر، بازدهی توليدی زمين را کاهش داده و اقتصاد نواحی روستايی را ناپايدار ساخته است. افزايش نياز کشور به مواد غذايي، لزوم توسعه هماهنگ نواحی روستايی به منظور ايجاد تعادلهای منطقه اي، محدوديت های منابع توليد در نواحی روستايي، محدوديت سرمايه و نيروی انسانی متخصص، عقب ماندگی تکنولوژيک وحاکمیت الگوهای توسعه تمرکزگرا از عمده چالش های فعلی نواحی روستايی کشور است. راهکار لازم برای رهايی از چالش های مذکور تنوع بخشی به اقتصاد روستايی و رواج فعاليتهای جديد، کارآفرینی، توسعه گردشگری روستایی، افزايش توليد و درآمد، مديريت منابع توليد و از بين بردن فقر در نواحی روستايی است.
کتاب حاضر سعی دارد شناخت ابعاد و چالشها اقتصاد روستايی و همچنین راهکار های لازم در جهت بهبود وضع موجود ارائه نمايد. جهت گيری اصلی کتاب آشنايی دانشجويان و مطالعه کنندگان با مسائل اقتصادی نواحی روستايی و چگونگی بررسی های اقتصادی در نواحی روستایی است. مطالعه اين کتاب برای دانشجويان در دروس؛ اقتصاد روستايي، توسعه و برنامه ريزی روستايي، برنامه ریزی اقتصاد روستا توصيه می گردد.
